Kimya mühendisi bulunmasına karşın kıymetli bir şirkette teknik bir rol almasından altı ay daha sonra fark etti, teknik işlerin ona göre olmadığını… Gönlü pazarlamadan yanaydı ve söylemiş olduğini de yaptı. O günleri “İş hayatımın dönüm noktasıydı” diye tanımlıyor Amgen Türkiye ve Gensenta Genel Müdürü Güldem Berkman. Akabinde da ekliyor: “İnsan hakikat yerini bulduğu andan itibaren çiçek açmaya başlıyor. Kendini bile şaşırtacak kadar hoş işler yapıyor.”
Güldem Hanım, özetlemek gerekirse sizi tanıyabilir miyiz?
1991 yılında Boğaziçi Üniversitesi Kimya Mühendisliği kısmından mezun oldum. Mühendislik eğitimimiz her halükârda faydalı olsa da kimya mühendisi olarak çalışmayı pek düşünmedim. Evvel Radiometer Kopenhagen isimli bir Danimarka firmasının satış ve pazarlama kısmında başladım işe. İki yıl boyunca orada eser müdürü olarak çalıştıktan daha sonra Eczacıbaşı Procter and Gamble’a geçtim. Burada mamüllerin geliştirilmesi, ruhsatlandırılması üzere teknik bahislerle ilgilendim. Teknik dönemim yaklaşık iki yıl sürdü. daha sonrasında bir daha birebir şirkette pazarlamaya geçtim. 1998’de Danone’a geçerek orada hem su eserleri hem süt eserleri pazarlamasında bakılırsav aldım. On yıl boyunca süratli tüketimde çalıştıktan daha sonra 2001’de ilaç kesimine geçtim ve Novartis’te başladım. Novartis’te 16 yıl çalıştım. 2007 yılında Macaristan’da ülke lideri oldum ve yaklaşık bir yıl Macaristan’da kaldıktan daha sonra Türkiye’ye döndüm. 7 yıl Türkiye Novartis’in başkanlığını yaptıktan daha sonra küresel bir proje için 2,5 yıl kadar mühletle İsviçre Basel’e gittim. 4,5 yıldır da 2017 yılında başladığım Amgen Türkiye ve Gensenta’nın (önceki ismi Mustafa Nevzat) Genel Müdürlüğünü yapıyorum. İki farklı şirket olarak yönetiyoruz.
TEKNİK İŞLERİN BANA NAZARAN OLMADIĞINI 6 AYDA ANLADIM
niye teknik işlerden kaçarak pazarlama- satış tarafına geçtiniz?
Üniversitenin hazırlık sınıfındayken ders vermeye başladım. daha sonra American Express kartlarını sattım. Bir sürü işle meşgul oldum. Hatta, üniversitede yaptığım işlerde; beş yılın sonunda okulu bitirip tam vakitli bir işe başladığımda kazandığımdan daha fazla para elime geçiyordu. “Bordrolu bir işin olması lazım Güldem!” diye işe başlamıştım. Sonuç olarak o beş yıl bana aslında bir sürü deneyim kazandırdı. Üniversite yıllarının epeyce boşa geçirilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Hayli
bir şeyler öğrenmiş olarak iş ömrüne girdim ve işe satış ve pazarlamada başladım. Küçük bir şirket olduğu için hem pazarlanması hem satışından sorumluydum mamüllerin. Bana fazlaca uyan bir iş olduğunu çabucak fark ettim. Ancak daha sonra Eczacıbaşı Procter and Gamble üzere fazlaca kıymetli bir şirketten teklif alınca her ne kadar teknik bir rol olsa da çabucak kabul ettim. Çok uygun yapmışım. Kıymetli olan büyük bir lig oyuncusuna, büyük bir takıma bir yerden girmekti aslında. Lakin birinci altı ayda fark ettim, bu teknik işlerin hiç bana göre olmadığını. daha sonrasında çalıştığım 1,5 yıl boyunca daima “nasıl pazarlama satışa geçebilirim” in peşindeydim. Ve günün sonunda geçtim… İş ömrümün dönüm noktasıydı. İnsan gerçek yerini bulduğu andan itibaren çiçek açmaya başlıyor. Bir anda kendini bile şaşırtacak kadar hoş işler yapıyor.
ömrümdeki değerli anlardan biri de Danone’a girmem oldu. Danone, Türkiye’de 98 yılında kuruluyordu. Türkiye’ye fazlaca yeni gelmişti. Biz orada Serpil Timuray ile birlikte çalıştık. ömrümde tanıdığım, pazarlamayı en uygun bilen şahıslardan bir adedidir. Bunun da doğal bir yetenek olduğunu düşünüyorum. Nitekim bir esere bakar, bunu nasıl anlatmamız lazım, bununla hangi gereksinime karşılık veririz, fazlaca yeterli hisseder. ötürüsıyla o senelerda pazarlamanın nasıl yapılması gerektiğini hayli içselleştirdim. Yoksa pazarlama dediğin hoş bir televizyon reklamı hazırlamak değil, kıymetli olan hangi gereksinime nasıl, yanıt verebileceğini görmek. Benim ne sunacağıma değil, tüketicinin ne beklediğine daima konsantre olan bir insan olmamı sağladı Danone’daki deneyimim.
SİYAH KUĞU ÜZERE OLMUŞTUM
İlaç üzere muhafazakâr bir kesime geçtiğinizde zorluk yaşadınız mı?
Novartis’ten kısım yöneticiliği teklifi almıştım. O devirde uzun bir işe alma süreci devam ettirmişler. Tam içlerine sinen bir aday olmayınca öteki bölümlere de bakalım demişler. Ben de riski alarak kabul ettim. Fakat siyah kuğu üzere bir şey olmuştum. O sırada benimle birlikte dört iş kısmı yöneticisi vardı. Öteki üç kısım yöneticisi fazlaca uzun yıllardır ilaç bölümünde deneyimi olan arkadaşlardı. İkisiyle çabucak epeyce yakınlaştık, beni epeyce desteklediler. Lakin birisi iş ömrümün tahminen de yegâne sorun yaşadığım bireyidir. sebebini bilmiyorum. Tıpkı durumdaki şahısların nasıl birbirlerine külfet yaratabildiklerini de aslında o devirde deneyim ettim.
Nasıl aştınız o süreci?
bu biçimde bir dal değişikliğinde en değerli olan şey, bağlı olduğunuz kişinin size düzgün koçluk yapması. Sonuçta en az 15-20 yıldır o kesimde çalışan bireylerin yaptığı kısım yöneticiliğini dün bölüme girmiş biri olarak yapmaya çalışıyordum ve olağan ki bilmediğim bir sürü teknik ayrıntı vardı. Bu konularda bence bağlı olduğunuz kişinin size tam dayanak vermesi ve inancını göstermesi hayli tesirli. O sıradaki ülke lideri olan Altan Demirdere bana dayanılmaz bir koçluk yaptı. hiç bir vakit dayanağını esirgemedi, sağ olsun. Kendisi hususların farkında olmakla bir arada artık son vakit içinderda günlük işleri bizlere devretmişti. Diğerleriyle konuşurken “Bizim burada fevkalade bir ekip çalışması var” sıkıntısı, “ben ekibim, arkadaşlar da çalışıyor.” (Gülüyor) Şu anda onu o kadar takdir ediyorum ki hiç kolay bir şey değil yaptığı. Günlük küçük işlerin içine asla girmezdi fakat hiç bir ayrıntısı da atlamazdı, anlamadığım bir biçimde. Ben hala şu yaşa geldim tam beceremedim onun yaptığını.
ŞİRKETİN BİR TANE BİLE BAYAN GENEL MÜDÜRÜ YOKTU
Novartis devrinizde evvel Macaristan’a, daha sonra Türkiye’ye ülke lideri oldunuz.
Bir gün biz bir daha Altan Beyefendi ile konuşurken dedi ki, “Sen epeyce azimlisin, fazlaca çalışkansın. Genel müdür olmayı düşünmüyorsun değil mi? Zira hiç bayan genel müdür yok bu şirkette.” O sırada fark ettim. Sahiden 120’nin üzerinde ülkede operasyonu olan bir şirketin bir tane bile bayan genel müdürü yoktu. İnanılır üzere değil. Tesadüfen o yıl bayanları üst durumlara hazırlayacakları özel bir eğitim programı dizayn ettiler. 10 bireyden birisi olarak ben de seçildim. Yurt haricindeki değerli üniversitelerde sertifika programları, eğitimler, dünya liderinden mentorluk falan üzere bir hazırlık sürecine aldılar bizi. daha sonrasında hayli gurur verici bir biçimde şirket çapında, dünyadaki birinci bayan genel müdür Portekizli bir arkadaşım oldu. İkinci genel müdür de Macaristan’a ben oldum.
Macaristan’da öbür bir ülkeye gitmenin ne kadar kıymetli olduğunu fark ettim. Zira sudan çıkmış balık üzere oluyorsunuz. Birinci idare konseyi toplantımıza gittiğimde bütün heyecanımla yaptığım konuşmaya hiç bir reaksiyon alamamıştım. hiç bir yorum da yapmamışlardı. Çok şaşırmıştım. Herbiçimde beni sevmediler diye düşünmüştüm. Bizde Türk kültüründe bir coşkuyzala karşılanırsın. Onların yabancılara itimat duymaları için uygun tanımaları ve vakit geçirmeleri gerekiyor ve bu vakti de birebir geçirmeniz gerekiyor. O niçinle birebir biroldukça öğlen yemeğine gittim. Lakin üç ay daha sonra hakikat düzgün bir irtibat kurmaya başlayabildik. 10 ay daha sonra Türkiye’nin başına geçmek için davet edildiğimde hem ailevi sebeplerle tıpkı vakitte buradaki operasyonun Macaristan’ın beş katı büyüklüğünde olması sebebiyle hayli sevinmiştim.
2010 yılı ilaç dalında bir daralma devriydi. O devri nasıl yönettiniz?
İnanılmaz bir fiyat kesintileri devri başladı 2009 yılında. 2010 ve 2011 yılları da epeyce güç geçti. hayatımın en sıkıntı günlerinden bir tanesiydi 2009 yılının 29 Eylül’ü. O gün fiyatların yüzde yirmi kesildiğini öğrendik. Bir günden sonraki güne 80 milyon dolar kaybetmiştik. Şoke edici bir gelişmeydi. Üç yıl boyunca bu değişimi yönetmeye çalıştım. Bugünden bakınca daha güzel yönetebilirdim diye düşünüyorum. Zira o devirde biz standart bir değişim süreci yaşadık. Değişimi kabullenmemekte direndik. Fiyatlar kesildi lakin bir süre daha sonra düzelecek diye düşündük. ‘Yok, bu bu biçimde olamaz. Bir yıl daha bekleyelim. İki yıl daha bekleyelim.’ Anladık ki üçüncü yıl o denli bir şey olmayacak. Hakikaten bir değişim oldu ve buna artık ayak uydurmamız lazım. ötürüsıyla da o devirde öğrendiğim en değerli şey, bir; değişimi biraz daha süratli kabul etmek lazım. İkincisi de bizim birbirini seven, fazlaca yeterli çalışan bir takımımız vardı. Durumun ortada olduğunu düşünerek anlatmaya gerek yok demiştik. Lakin iki yılın sonunda insanların şirkete bağlılığı, çalışma azmi o kadar düştü ki yaptığımız yanılgıyı anladık. bu biçimde bir büyük değişim periyodunda beşerler epey net kıssalar dinlemek istiyor. Şu anda neler oluyor? Gelecek beş yılda ne yapacağız? Bunları daima yine etmeniz gerekiyor.
E-5’ten canhıraş bir biçimde karşıya geçtik
Linkedin’deki yazılarınızdan deneyimle öğrenme metodunu kullandığınızı biliyorum. Üniversitelerin aktifliklerine de katılıyorsunuz.
Komik bir anımı anlatayım burada. bundan evvelki şirketimde genel müdür iken, insan kaynakları müdürümüz ile İstanbul Üniversitesi Avcılar Kampüsü’ne Meslek Günleri sunumu yapmaya gidiyorduk. Olağanda şirket sürücümüz bulunmasına karşın, İK müdürümüzün arabası ile sohbet ederek gitmeye karar verdik. Okula 3-5 km kala otomobilimiz yolda kaldı. Sunum saatine de fazlaca az kalmıştı. Arabayı park edip E-5’ten canhıraş bir biçimde karşıya geçtik. Taksi bulmanın da imkânsız olduğunu anlayınca, gelen bir minibüse binip okula ulaştık. Onca öğrenciyi bekletecek halimiz yoktu. (Gülüyor)
O gün, bana dünyanın sonu üzere gelmişti
Soğuk terler döktüğünüz bir eser öykünüz var mı?
Danone’da iken yesyeni bir maden suyu markası lanse edecektik. Tüm lansman hazırlıkları tamamlandı, gün belirli, iştirakçiler aşikâr. Geri sayım sırasında şişelerin etiketlerine bakınca gördük ki üretim müsaadesi bilgileri eksik! O günkü kederimi sözlerle tanım edemem. Çok yeni bir şirket olduğumuz için bu kıymetli ayrıntısı atlamışız. Derhal kriz idaresi toplantıları yaptık, çabucak o gün müsaadeler için başvurduk. Lansmanı ertelemek yerine eseri dağıtmadan marka lansmanı yapmaya karar verdik. O gün bana dünyanın sonu üzere gelmişti, lakin o denli değilmiş. Ardından birkaç hafta ortasında müsaadeler yetişti, eserleri dağıttık ve eser muvaffakiyetle piyasaya sürülmüş oldu.
Okumaya devam et...
Güldem Hanım, özetlemek gerekirse sizi tanıyabilir miyiz?
1991 yılında Boğaziçi Üniversitesi Kimya Mühendisliği kısmından mezun oldum. Mühendislik eğitimimiz her halükârda faydalı olsa da kimya mühendisi olarak çalışmayı pek düşünmedim. Evvel Radiometer Kopenhagen isimli bir Danimarka firmasının satış ve pazarlama kısmında başladım işe. İki yıl boyunca orada eser müdürü olarak çalıştıktan daha sonra Eczacıbaşı Procter and Gamble’a geçtim. Burada mamüllerin geliştirilmesi, ruhsatlandırılması üzere teknik bahislerle ilgilendim. Teknik dönemim yaklaşık iki yıl sürdü. daha sonrasında bir daha birebir şirkette pazarlamaya geçtim. 1998’de Danone’a geçerek orada hem su eserleri hem süt eserleri pazarlamasında bakılırsav aldım. On yıl boyunca süratli tüketimde çalıştıktan daha sonra 2001’de ilaç kesimine geçtim ve Novartis’te başladım. Novartis’te 16 yıl çalıştım. 2007 yılında Macaristan’da ülke lideri oldum ve yaklaşık bir yıl Macaristan’da kaldıktan daha sonra Türkiye’ye döndüm. 7 yıl Türkiye Novartis’in başkanlığını yaptıktan daha sonra küresel bir proje için 2,5 yıl kadar mühletle İsviçre Basel’e gittim. 4,5 yıldır da 2017 yılında başladığım Amgen Türkiye ve Gensenta’nın (önceki ismi Mustafa Nevzat) Genel Müdürlüğünü yapıyorum. İki farklı şirket olarak yönetiyoruz.
TEKNİK İŞLERİN BANA NAZARAN OLMADIĞINI 6 AYDA ANLADIM
niye teknik işlerden kaçarak pazarlama- satış tarafına geçtiniz?
Üniversitenin hazırlık sınıfındayken ders vermeye başladım. daha sonra American Express kartlarını sattım. Bir sürü işle meşgul oldum. Hatta, üniversitede yaptığım işlerde; beş yılın sonunda okulu bitirip tam vakitli bir işe başladığımda kazandığımdan daha fazla para elime geçiyordu. “Bordrolu bir işin olması lazım Güldem!” diye işe başlamıştım. Sonuç olarak o beş yıl bana aslında bir sürü deneyim kazandırdı. Üniversite yıllarının epeyce boşa geçirilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Hayli
bir şeyler öğrenmiş olarak iş ömrüne girdim ve işe satış ve pazarlamada başladım. Küçük bir şirket olduğu için hem pazarlanması hem satışından sorumluydum mamüllerin. Bana fazlaca uyan bir iş olduğunu çabucak fark ettim. Ancak daha sonra Eczacıbaşı Procter and Gamble üzere fazlaca kıymetli bir şirketten teklif alınca her ne kadar teknik bir rol olsa da çabucak kabul ettim. Çok uygun yapmışım. Kıymetli olan büyük bir lig oyuncusuna, büyük bir takıma bir yerden girmekti aslında. Lakin birinci altı ayda fark ettim, bu teknik işlerin hiç bana göre olmadığını. daha sonrasında çalıştığım 1,5 yıl boyunca daima “nasıl pazarlama satışa geçebilirim” in peşindeydim. Ve günün sonunda geçtim… İş ömrümün dönüm noktasıydı. İnsan gerçek yerini bulduğu andan itibaren çiçek açmaya başlıyor. Bir anda kendini bile şaşırtacak kadar hoş işler yapıyor.
ömrümdeki değerli anlardan biri de Danone’a girmem oldu. Danone, Türkiye’de 98 yılında kuruluyordu. Türkiye’ye fazlaca yeni gelmişti. Biz orada Serpil Timuray ile birlikte çalıştık. ömrümde tanıdığım, pazarlamayı en uygun bilen şahıslardan bir adedidir. Bunun da doğal bir yetenek olduğunu düşünüyorum. Nitekim bir esere bakar, bunu nasıl anlatmamız lazım, bununla hangi gereksinime karşılık veririz, fazlaca yeterli hisseder. ötürüsıyla o senelerda pazarlamanın nasıl yapılması gerektiğini hayli içselleştirdim. Yoksa pazarlama dediğin hoş bir televizyon reklamı hazırlamak değil, kıymetli olan hangi gereksinime nasıl, yanıt verebileceğini görmek. Benim ne sunacağıma değil, tüketicinin ne beklediğine daima konsantre olan bir insan olmamı sağladı Danone’daki deneyimim.
SİYAH KUĞU ÜZERE OLMUŞTUM
İlaç üzere muhafazakâr bir kesime geçtiğinizde zorluk yaşadınız mı?
Novartis’ten kısım yöneticiliği teklifi almıştım. O devirde uzun bir işe alma süreci devam ettirmişler. Tam içlerine sinen bir aday olmayınca öteki bölümlere de bakalım demişler. Ben de riski alarak kabul ettim. Fakat siyah kuğu üzere bir şey olmuştum. O sırada benimle birlikte dört iş kısmı yöneticisi vardı. Öteki üç kısım yöneticisi fazlaca uzun yıllardır ilaç bölümünde deneyimi olan arkadaşlardı. İkisiyle çabucak epeyce yakınlaştık, beni epeyce desteklediler. Lakin birisi iş ömrümün tahminen de yegâne sorun yaşadığım bireyidir. sebebini bilmiyorum. Tıpkı durumdaki şahısların nasıl birbirlerine külfet yaratabildiklerini de aslında o devirde deneyim ettim.
Nasıl aştınız o süreci?
bu biçimde bir dal değişikliğinde en değerli olan şey, bağlı olduğunuz kişinin size düzgün koçluk yapması. Sonuçta en az 15-20 yıldır o kesimde çalışan bireylerin yaptığı kısım yöneticiliğini dün bölüme girmiş biri olarak yapmaya çalışıyordum ve olağan ki bilmediğim bir sürü teknik ayrıntı vardı. Bu konularda bence bağlı olduğunuz kişinin size tam dayanak vermesi ve inancını göstermesi hayli tesirli. O sıradaki ülke lideri olan Altan Demirdere bana dayanılmaz bir koçluk yaptı. hiç bir vakit dayanağını esirgemedi, sağ olsun. Kendisi hususların farkında olmakla bir arada artık son vakit içinderda günlük işleri bizlere devretmişti. Diğerleriyle konuşurken “Bizim burada fevkalade bir ekip çalışması var” sıkıntısı, “ben ekibim, arkadaşlar da çalışıyor.” (Gülüyor) Şu anda onu o kadar takdir ediyorum ki hiç kolay bir şey değil yaptığı. Günlük küçük işlerin içine asla girmezdi fakat hiç bir ayrıntısı da atlamazdı, anlamadığım bir biçimde. Ben hala şu yaşa geldim tam beceremedim onun yaptığını.
ŞİRKETİN BİR TANE BİLE BAYAN GENEL MÜDÜRÜ YOKTU
Novartis devrinizde evvel Macaristan’a, daha sonra Türkiye’ye ülke lideri oldunuz.
Bir gün biz bir daha Altan Beyefendi ile konuşurken dedi ki, “Sen epeyce azimlisin, fazlaca çalışkansın. Genel müdür olmayı düşünmüyorsun değil mi? Zira hiç bayan genel müdür yok bu şirkette.” O sırada fark ettim. Sahiden 120’nin üzerinde ülkede operasyonu olan bir şirketin bir tane bile bayan genel müdürü yoktu. İnanılır üzere değil. Tesadüfen o yıl bayanları üst durumlara hazırlayacakları özel bir eğitim programı dizayn ettiler. 10 bireyden birisi olarak ben de seçildim. Yurt haricindeki değerli üniversitelerde sertifika programları, eğitimler, dünya liderinden mentorluk falan üzere bir hazırlık sürecine aldılar bizi. daha sonrasında hayli gurur verici bir biçimde şirket çapında, dünyadaki birinci bayan genel müdür Portekizli bir arkadaşım oldu. İkinci genel müdür de Macaristan’a ben oldum.
Macaristan’da öbür bir ülkeye gitmenin ne kadar kıymetli olduğunu fark ettim. Zira sudan çıkmış balık üzere oluyorsunuz. Birinci idare konseyi toplantımıza gittiğimde bütün heyecanımla yaptığım konuşmaya hiç bir reaksiyon alamamıştım. hiç bir yorum da yapmamışlardı. Çok şaşırmıştım. Herbiçimde beni sevmediler diye düşünmüştüm. Bizde Türk kültüründe bir coşkuyzala karşılanırsın. Onların yabancılara itimat duymaları için uygun tanımaları ve vakit geçirmeleri gerekiyor ve bu vakti de birebir geçirmeniz gerekiyor. O niçinle birebir biroldukça öğlen yemeğine gittim. Lakin üç ay daha sonra hakikat düzgün bir irtibat kurmaya başlayabildik. 10 ay daha sonra Türkiye’nin başına geçmek için davet edildiğimde hem ailevi sebeplerle tıpkı vakitte buradaki operasyonun Macaristan’ın beş katı büyüklüğünde olması sebebiyle hayli sevinmiştim.
2010 yılı ilaç dalında bir daralma devriydi. O devri nasıl yönettiniz?
İnanılmaz bir fiyat kesintileri devri başladı 2009 yılında. 2010 ve 2011 yılları da epeyce güç geçti. hayatımın en sıkıntı günlerinden bir tanesiydi 2009 yılının 29 Eylül’ü. O gün fiyatların yüzde yirmi kesildiğini öğrendik. Bir günden sonraki güne 80 milyon dolar kaybetmiştik. Şoke edici bir gelişmeydi. Üç yıl boyunca bu değişimi yönetmeye çalıştım. Bugünden bakınca daha güzel yönetebilirdim diye düşünüyorum. Zira o devirde biz standart bir değişim süreci yaşadık. Değişimi kabullenmemekte direndik. Fiyatlar kesildi lakin bir süre daha sonra düzelecek diye düşündük. ‘Yok, bu bu biçimde olamaz. Bir yıl daha bekleyelim. İki yıl daha bekleyelim.’ Anladık ki üçüncü yıl o denli bir şey olmayacak. Hakikaten bir değişim oldu ve buna artık ayak uydurmamız lazım. ötürüsıyla da o devirde öğrendiğim en değerli şey, bir; değişimi biraz daha süratli kabul etmek lazım. İkincisi de bizim birbirini seven, fazlaca yeterli çalışan bir takımımız vardı. Durumun ortada olduğunu düşünerek anlatmaya gerek yok demiştik. Lakin iki yılın sonunda insanların şirkete bağlılığı, çalışma azmi o kadar düştü ki yaptığımız yanılgıyı anladık. bu biçimde bir büyük değişim periyodunda beşerler epey net kıssalar dinlemek istiyor. Şu anda neler oluyor? Gelecek beş yılda ne yapacağız? Bunları daima yine etmeniz gerekiyor.
E-5’ten canhıraş bir biçimde karşıya geçtik
Linkedin’deki yazılarınızdan deneyimle öğrenme metodunu kullandığınızı biliyorum. Üniversitelerin aktifliklerine de katılıyorsunuz.
Komik bir anımı anlatayım burada. bundan evvelki şirketimde genel müdür iken, insan kaynakları müdürümüz ile İstanbul Üniversitesi Avcılar Kampüsü’ne Meslek Günleri sunumu yapmaya gidiyorduk. Olağanda şirket sürücümüz bulunmasına karşın, İK müdürümüzün arabası ile sohbet ederek gitmeye karar verdik. Okula 3-5 km kala otomobilimiz yolda kaldı. Sunum saatine de fazlaca az kalmıştı. Arabayı park edip E-5’ten canhıraş bir biçimde karşıya geçtik. Taksi bulmanın da imkânsız olduğunu anlayınca, gelen bir minibüse binip okula ulaştık. Onca öğrenciyi bekletecek halimiz yoktu. (Gülüyor)
O gün, bana dünyanın sonu üzere gelmişti
Soğuk terler döktüğünüz bir eser öykünüz var mı?
Danone’da iken yesyeni bir maden suyu markası lanse edecektik. Tüm lansman hazırlıkları tamamlandı, gün belirli, iştirakçiler aşikâr. Geri sayım sırasında şişelerin etiketlerine bakınca gördük ki üretim müsaadesi bilgileri eksik! O günkü kederimi sözlerle tanım edemem. Çok yeni bir şirket olduğumuz için bu kıymetli ayrıntısı atlamışız. Derhal kriz idaresi toplantıları yaptık, çabucak o gün müsaadeler için başvurduk. Lansmanı ertelemek yerine eseri dağıtmadan marka lansmanı yapmaya karar verdik. O gün bana dünyanın sonu üzere gelmişti, lakin o denli değilmiş. Ardından birkaç hafta ortasında müsaadeler yetişti, eserleri dağıttık ve eser muvaffakiyetle piyasaya sürülmüş oldu.
Okumaya devam et...