semaver
Active member
AKP iktidarına kırgın, kızgın üzümcü, eserine ve emeğine sahip çıkılmasını istiyor TMO’nun gecikmeli olarak ilan ettiği müdahale fiyatı da üreticiye darbe oldu. Geçen yılın alım fiyatı olan 12.5 TL’ye sadece 50 kuruş artış yapılarak, 9 numara üzüm 13 TL olarak belirtildi. Bu yüzde 4’lük gülünç artış ne enflasyon hesabıyla ne de maliyet hesabıyla açıklanabilir.
Her yıl üzüm hasadının başladığı ağustos ayı ortasında üzüm müdahale alım fiyatı açıklanırdı. Bu dönem eylüle sarktı. Bu ortada üretici üzümünü elinden çıkarmak zorunda kaldı. Başta CHP Küme Başkanvekili Özgür Özel olmak üzere yörenin CHP’li milletvekilleri, bu hasat periyodunda piyasada süreç bakılırsan çekirdeksiz kuru üzüme kilo başına 2 TL’den az olmamak üzere prim verilerek üreticinin mağduriyetinin bir ölçüde giderilmesini öneriyor ve talep ediyorlar.
Tam da hasat periyodu başlarken 3 Ağustos’ta TMO, geçen yıl 12.5 TL’den aldığı 2020 eseri 28 bin ton üzümü, ziyanına 11.5 TL’den ihracatçıya sattı. Bu, yeni eserin fiyat oluşumunu ve piyasasını olumsuz etkiledi. bu biçimdece acil muhtaçlığını karşılayan ihracatçı ve tüccar, fiyatları aşağıya çekti. Buna bir de yeni eserin alım fiyatının açıklanmasının gecikmesi ile TMO ve Tariş’in alımlarının gecikmeleri de eklenince, üretici tümden piyasanın insafına kaldı!
TMO’nun piyasaya tersten müdahalesi, temelde bir ihracat eseri olan üzümün ihracat meblağlarını da olumsuz etkiledi. Çekirdeksiz kuru üzümün ihracat fiyatı 1900 dolardan 1600 dolarlı sayılara geriledi. Olan üreticiye ve ulusal zenginliğimiz olan üzümümüze / üzümcülüğümüze oldu!.. Bu yıl, iklim değişikliğinden darbe alan ve üretim rekoltesi düşen üreticiye, kusurlu siyasetlerle ve uygulamalarla bir darbe daha vuruldu.
Günlerdir üzüm alım fiyatının iktidar partisi yetkililerince yahut tarım bakanınca açıklanması bekleniyordu. Sonuçta, yetkililerin açıklayamadığı 13 TL’lik müdahale fiyatı, bakanlık internet sitesinden sessiz bir biçimde duyuruldu. Olan üreticinin bir yıllık emeğine ve alın terine oldu!.. Bu fiyatla, üreticiyle adeta alay edildi!. Alaşehir Cumhuriyet Meydanı’nda toplanan üreticiler, üzüm fiyatını ve iktidarı protesto ettiler!..
ÜRETİCİ SIKINTISINI KİME YANSIN?
Bir vakit içinder üzüm piyasasının oluşumunda tesirli olan üreticilerin kooperatif birliği Tariş vardı. Tariş, üreticinin cankurtaranı fonksiyonu görürdü. Tarımda yaşanan yanlışlıklar ve kusurlu siyasetler Tariş’i de vurdu. Bugünlerde üreticiler o geçmiş periyotları ve geçmişin kuvvetli kooperatiflerini / birliklerini arıyorlar!..
Artık üretici sıkıntısını kime yansın? Geçmişte piyasanın düzenlenmesinde kelam sahibi olan, hâlâ yaşaması için üzümümüzü teslim ettiğimiz Tariş’in eski gücünden maalesef eser kalmadı. Uygulanan yanlış siyasetler kararı, geçmişin tesirli üretici kuruluşu, şimdilerde piyasadaki aktifliğini tümden kaybetti. Ayrıyeten, ekonomik gücü olmasa bile, üreticinin gücünü seferber etme ve kamuoyu oluşturma hünerini de bir türlü gösteremiyor.
‘HALKIN ENFLASYONU’
Türk-İş’in mayıs ayı araştırmasına nazaran, dört kişilik bir ailenin besin için yapması gereken minimum harcama meblağı, bundan evvelki aya bakılırsa yüzde 2.28 oranında arttı. Birleşik Kamu-İş tarafınca yapılan “halkın enflasyonu” araştırması, temel besin fiyatlarının son bir yılda ortalama yüzde 32.5 oranında arttığını ortaya koyuyor. Artış oranlarının sebzede yüzde 88, meyvede 33, sıvı yağda yüzde 44 olduğu ortaya çıkıyor. Başka besin mamüllerinde de gibisi artışlar var. Bu sayılar, aylık gelirlerinin üçte ikisini besine harcayan dar gelirli tüketicilerin, istedikleri besine ulaşıp erişebilmelerinin ne kadar zorlaştığını ortaya koyuyor.
ASIL YARARLI ÇIKANLAR ORTACILAR
Tarımda yaşanan meseleler, sırf üretici kesiti ilgilendirmiyor. bununla birlikte hayli geniş bir tüketici kısmını de yakından ilgilendiriyor. Bu bağlamda, sorunsalın üretici boyutu kadar tüketici boyutu da var. İnançlı, sağlıklı ve kâfi besine erişebilmek, tüketicinin en doğal hakkı.
Lakin bu hakkı, her tüketicinin istediği halde ve ölçüde kullanabilmesi maalesef mümkün olmuyor. Olağan bu hususta en kıymetli pürüz, yaşadığımız ekonomik problemler. Bunun haricinde bir öteki değerli niye de üretimden tüketime uzanan zincirin uzunluğu. Üreticinin ürettiği eserler, tarladan sofraya gelinceye kadar fazlaca uzun bir yol kat ediyor. ötürüsıyla bu ortada epey değerli hale geliyor. Bu durumdan hem üretici ve tıpkı vakitte tüketici şikâyetçi. Asıl çıkarlı çıkanlar ise ortacılar oluyor.
Uzun yıllar nazaranv yaptığımız ve hala üretici ortağı olduğumuz, ülkemizin öncü kooperatifçilik kuruluşu Tariş’in, geçmişte epey bilinen bir belgisi ve yaklaşımı vardı: “Üreticiden Tüketiciye Uzanan En Kısa Yol”. Aslında bu savsöz, bir bakıma kooperatifçiliğin de en özlü sözüydü. Ülkemizde kooperatifçiliği çökerten çevreler, bu belgileri, yaklaşımları ve anlayışları yok ettikleri üzere, üretici ile tüketici içindeki yolu da uzattılar! Bunun kararı hem üretici ve tıpkı vakitte tüketici için maalesef olumsuz oldu.
KOOPERATİFÇİLİK DEĞERLİ
Ülkemizin esaslı bir kooperatifçilik geleneği vardır. Geçmişte tarım satış kooperatifi birlikleri, ülkemiz tarımının gelişmeninde kıymetli rol oynamışlardır. Lakin daha sonraları, dışarıdan ülkemize dayatılan ve içeride izlenen yanlış siyasetlerle, ülkemizde ziraî kooperatifçilik çökertilmiştir. Başta tarım satış kooperatifleri olmak üzere, hem üretim ve birebir vakitte tüketim alanında kooperatifçilik bir daha canlandırılmalı, yapılandırılmalı ve özendirilmelidir.
Sırf üretici ve tüketicilerin örgütlenmesi için değil; bizim özetlemek gerekirse “ekonominin demokratikleştirilmesi” olarak tanımladığımız bütün çalışmalar için de kooperatifçilik kıymetli bir seçenek olmaktadır. Kooperatifçiliğin günümüzde aktif ve yararlı olabileceği bir öteki alan, “dayanışma ekonomisi”nin örgütlenmesidir. Pandeminin yaşandığı, yoksulluğun, ekonomik meselelerin tırmanışa geçtiği günümüz şartlarında; dayanışmayı örgütlemek ve yaygınlaştırmak yaşamsaldır. Bunun için de kooperatifçilik kıymetli bir seçenektir. Üretici kesim, kooperatiflerde örgütlenerek toplumsal ve siyasal yaşama yükünü koymalıdır.
PLANLAMA OLMADAN OLMAZ
Hem üretici ve birebir vakitte tüketici için bir öteki kıymetli sorun, tarımda üretim planlaması yapılmasıdır. Son senelerda patates ve soğan meselade görüldüğü üzere, birtakım senelerda eser az ekilip dikilmekte, bu biçimde olunca da meblağları yükselmektedir. Bunu nazarann üretici bu eserlere yönelip gereksinimden fazla eser hazırlayınca, bu sefer de eser tarlada ve depolarda kalmakta, çürümeye terk edilmektedir. Bu plansızlıktan da hem üretici hem tüketici ve birebir vakitte ülke iktisadı ziyan görmektedir.
İşte bu niçinle, tarımda meselelerin düğüm noktasını üretim planlaması oluşturmaktadır. Problemlerin tahliline, tarımda önemli bir üretim planlamasından başlanması gerçek olacaktır. Üreticiye yapılacak takviyeler ve eserlere verilecek taban fiyatlar da bu programa koşut halde oluşturulmalıdır.
MUHALEFET SAHİPLENMELİ
Toplumun biroldukca bölümü üzere, çiftçi kesiti de iktidardan umudunu kesmiş görünüyor. O niçinle de yüzünü, istikametini muhalefete çevirmiş durumda. Bu niçinle muhalefet üreticiye ve sıkıntılarına daha fazlaca sahip çıkmalıdır. İktidarın üreticinin elinde kalan patates ve soğanları alıp gereksinim sahibi yurttaşlarımıza dağıtması bile muhalefetin teklifleri ve mevzuyu takip etmesi yardımıyla gerçekleşmiştir. Üretici borçlarına getirilmek zorunda kalınan hudutlu yapılandırma da muhalefetin mevzuyu ısrarcı takibi ile olmuştur. Bu örnekler çoğaltılabilir.
CHP, bir “Çiftçi Masası” oluşturmalıdır. ‘Çiftçi Masası’nın alt ve bağlı üniteleri, ilgili vilayet – ilçe örgütlerine yayılmalıdır. bu biçimdece, tarım kısmına yönelik çalışmalar, merkezi bir planlama ve aktif bir yönlendirme ile tüm Anadolu’da örgütlenip yaygınlaştırılabilir.
Muhalefetin ülke çapında toplumsal bir kampanya başlatmasını öneriyoruz. “Üretime ve Üreticiye Dayanak Kampanyası” ismiyle başlatılacak bu biçimdesi bir çalışmada, tarıma ve çiftçiye verilmesi gereken dayanakla ilgili yasa hususu dağa taşa, tarlaya ovaya yazılmalıdır.
BİTTİ
Her yıl üzüm hasadının başladığı ağustos ayı ortasında üzüm müdahale alım fiyatı açıklanırdı. Bu dönem eylüle sarktı. Bu ortada üretici üzümünü elinden çıkarmak zorunda kaldı. Başta CHP Küme Başkanvekili Özgür Özel olmak üzere yörenin CHP’li milletvekilleri, bu hasat periyodunda piyasada süreç bakılırsan çekirdeksiz kuru üzüme kilo başına 2 TL’den az olmamak üzere prim verilerek üreticinin mağduriyetinin bir ölçüde giderilmesini öneriyor ve talep ediyorlar.
Tam da hasat periyodu başlarken 3 Ağustos’ta TMO, geçen yıl 12.5 TL’den aldığı 2020 eseri 28 bin ton üzümü, ziyanına 11.5 TL’den ihracatçıya sattı. Bu, yeni eserin fiyat oluşumunu ve piyasasını olumsuz etkiledi. bu biçimdece acil muhtaçlığını karşılayan ihracatçı ve tüccar, fiyatları aşağıya çekti. Buna bir de yeni eserin alım fiyatının açıklanmasının gecikmesi ile TMO ve Tariş’in alımlarının gecikmeleri de eklenince, üretici tümden piyasanın insafına kaldı!
TMO’nun piyasaya tersten müdahalesi, temelde bir ihracat eseri olan üzümün ihracat meblağlarını da olumsuz etkiledi. Çekirdeksiz kuru üzümün ihracat fiyatı 1900 dolardan 1600 dolarlı sayılara geriledi. Olan üreticiye ve ulusal zenginliğimiz olan üzümümüze / üzümcülüğümüze oldu!.. Bu yıl, iklim değişikliğinden darbe alan ve üretim rekoltesi düşen üreticiye, kusurlu siyasetlerle ve uygulamalarla bir darbe daha vuruldu.
Günlerdir üzüm alım fiyatının iktidar partisi yetkililerince yahut tarım bakanınca açıklanması bekleniyordu. Sonuçta, yetkililerin açıklayamadığı 13 TL’lik müdahale fiyatı, bakanlık internet sitesinden sessiz bir biçimde duyuruldu. Olan üreticinin bir yıllık emeğine ve alın terine oldu!.. Bu fiyatla, üreticiyle adeta alay edildi!. Alaşehir Cumhuriyet Meydanı’nda toplanan üreticiler, üzüm fiyatını ve iktidarı protesto ettiler!..
ÜRETİCİ SIKINTISINI KİME YANSIN?
Bir vakit içinder üzüm piyasasının oluşumunda tesirli olan üreticilerin kooperatif birliği Tariş vardı. Tariş, üreticinin cankurtaranı fonksiyonu görürdü. Tarımda yaşanan yanlışlıklar ve kusurlu siyasetler Tariş’i de vurdu. Bugünlerde üreticiler o geçmiş periyotları ve geçmişin kuvvetli kooperatiflerini / birliklerini arıyorlar!..
Artık üretici sıkıntısını kime yansın? Geçmişte piyasanın düzenlenmesinde kelam sahibi olan, hâlâ yaşaması için üzümümüzü teslim ettiğimiz Tariş’in eski gücünden maalesef eser kalmadı. Uygulanan yanlış siyasetler kararı, geçmişin tesirli üretici kuruluşu, şimdilerde piyasadaki aktifliğini tümden kaybetti. Ayrıyeten, ekonomik gücü olmasa bile, üreticinin gücünü seferber etme ve kamuoyu oluşturma hünerini de bir türlü gösteremiyor.
‘HALKIN ENFLASYONU’
Türk-İş’in mayıs ayı araştırmasına nazaran, dört kişilik bir ailenin besin için yapması gereken minimum harcama meblağı, bundan evvelki aya bakılırsa yüzde 2.28 oranında arttı. Birleşik Kamu-İş tarafınca yapılan “halkın enflasyonu” araştırması, temel besin fiyatlarının son bir yılda ortalama yüzde 32.5 oranında arttığını ortaya koyuyor. Artış oranlarının sebzede yüzde 88, meyvede 33, sıvı yağda yüzde 44 olduğu ortaya çıkıyor. Başka besin mamüllerinde de gibisi artışlar var. Bu sayılar, aylık gelirlerinin üçte ikisini besine harcayan dar gelirli tüketicilerin, istedikleri besine ulaşıp erişebilmelerinin ne kadar zorlaştığını ortaya koyuyor.
ASIL YARARLI ÇIKANLAR ORTACILAR
Tarımda yaşanan meseleler, sırf üretici kesiti ilgilendirmiyor. bununla birlikte hayli geniş bir tüketici kısmını de yakından ilgilendiriyor. Bu bağlamda, sorunsalın üretici boyutu kadar tüketici boyutu da var. İnançlı, sağlıklı ve kâfi besine erişebilmek, tüketicinin en doğal hakkı.
Lakin bu hakkı, her tüketicinin istediği halde ve ölçüde kullanabilmesi maalesef mümkün olmuyor. Olağan bu hususta en kıymetli pürüz, yaşadığımız ekonomik problemler. Bunun haricinde bir öteki değerli niye de üretimden tüketime uzanan zincirin uzunluğu. Üreticinin ürettiği eserler, tarladan sofraya gelinceye kadar fazlaca uzun bir yol kat ediyor. ötürüsıyla bu ortada epey değerli hale geliyor. Bu durumdan hem üretici ve tıpkı vakitte tüketici şikâyetçi. Asıl çıkarlı çıkanlar ise ortacılar oluyor.
Uzun yıllar nazaranv yaptığımız ve hala üretici ortağı olduğumuz, ülkemizin öncü kooperatifçilik kuruluşu Tariş’in, geçmişte epey bilinen bir belgisi ve yaklaşımı vardı: “Üreticiden Tüketiciye Uzanan En Kısa Yol”. Aslında bu savsöz, bir bakıma kooperatifçiliğin de en özlü sözüydü. Ülkemizde kooperatifçiliği çökerten çevreler, bu belgileri, yaklaşımları ve anlayışları yok ettikleri üzere, üretici ile tüketici içindeki yolu da uzattılar! Bunun kararı hem üretici ve tıpkı vakitte tüketici için maalesef olumsuz oldu.
KOOPERATİFÇİLİK DEĞERLİ
Ülkemizin esaslı bir kooperatifçilik geleneği vardır. Geçmişte tarım satış kooperatifi birlikleri, ülkemiz tarımının gelişmeninde kıymetli rol oynamışlardır. Lakin daha sonraları, dışarıdan ülkemize dayatılan ve içeride izlenen yanlış siyasetlerle, ülkemizde ziraî kooperatifçilik çökertilmiştir. Başta tarım satış kooperatifleri olmak üzere, hem üretim ve birebir vakitte tüketim alanında kooperatifçilik bir daha canlandırılmalı, yapılandırılmalı ve özendirilmelidir.
Sırf üretici ve tüketicilerin örgütlenmesi için değil; bizim özetlemek gerekirse “ekonominin demokratikleştirilmesi” olarak tanımladığımız bütün çalışmalar için de kooperatifçilik kıymetli bir seçenek olmaktadır. Kooperatifçiliğin günümüzde aktif ve yararlı olabileceği bir öteki alan, “dayanışma ekonomisi”nin örgütlenmesidir. Pandeminin yaşandığı, yoksulluğun, ekonomik meselelerin tırmanışa geçtiği günümüz şartlarında; dayanışmayı örgütlemek ve yaygınlaştırmak yaşamsaldır. Bunun için de kooperatifçilik kıymetli bir seçenektir. Üretici kesim, kooperatiflerde örgütlenerek toplumsal ve siyasal yaşama yükünü koymalıdır.
PLANLAMA OLMADAN OLMAZ
Hem üretici ve birebir vakitte tüketici için bir öteki kıymetli sorun, tarımda üretim planlaması yapılmasıdır. Son senelerda patates ve soğan meselade görüldüğü üzere, birtakım senelerda eser az ekilip dikilmekte, bu biçimde olunca da meblağları yükselmektedir. Bunu nazarann üretici bu eserlere yönelip gereksinimden fazla eser hazırlayınca, bu sefer de eser tarlada ve depolarda kalmakta, çürümeye terk edilmektedir. Bu plansızlıktan da hem üretici hem tüketici ve birebir vakitte ülke iktisadı ziyan görmektedir.
İşte bu niçinle, tarımda meselelerin düğüm noktasını üretim planlaması oluşturmaktadır. Problemlerin tahliline, tarımda önemli bir üretim planlamasından başlanması gerçek olacaktır. Üreticiye yapılacak takviyeler ve eserlere verilecek taban fiyatlar da bu programa koşut halde oluşturulmalıdır.
MUHALEFET SAHİPLENMELİ
Toplumun biroldukca bölümü üzere, çiftçi kesiti de iktidardan umudunu kesmiş görünüyor. O niçinle de yüzünü, istikametini muhalefete çevirmiş durumda. Bu niçinle muhalefet üreticiye ve sıkıntılarına daha fazlaca sahip çıkmalıdır. İktidarın üreticinin elinde kalan patates ve soğanları alıp gereksinim sahibi yurttaşlarımıza dağıtması bile muhalefetin teklifleri ve mevzuyu takip etmesi yardımıyla gerçekleşmiştir. Üretici borçlarına getirilmek zorunda kalınan hudutlu yapılandırma da muhalefetin mevzuyu ısrarcı takibi ile olmuştur. Bu örnekler çoğaltılabilir.
CHP, bir “Çiftçi Masası” oluşturmalıdır. ‘Çiftçi Masası’nın alt ve bağlı üniteleri, ilgili vilayet – ilçe örgütlerine yayılmalıdır. bu biçimdece, tarım kısmına yönelik çalışmalar, merkezi bir planlama ve aktif bir yönlendirme ile tüm Anadolu’da örgütlenip yaygınlaştırılabilir.
Muhalefetin ülke çapında toplumsal bir kampanya başlatmasını öneriyoruz. “Üretime ve Üreticiye Dayanak Kampanyası” ismiyle başlatılacak bu biçimdesi bir çalışmada, tarıma ve çiftçiye verilmesi gereken dayanakla ilgili yasa hususu dağa taşa, tarlaya ovaya yazılmalıdır.
BİTTİ