Hürriyet Gazetesi muharriri Ahmet Hakan, Sabah müellifi Hıncal Uluç’la Pera Palace’da yaptıkları kahvaltıyı kaleme aldı.
Hakkında hanut savları bulunan ve köşesinde reklam yaptığı nedeni öne sürülerek daha evvel ceza alan Ahmet Hakan yazısının sonuna “Hanut değil, Hıncal Abi’nin kesesi sağ olsun” notu düştü.
Yazı şu biçimde:
Agatha Christie ve Alfred Hitchcock, bizim Pera Palace’ta kalmışlar.
Otelde kalırken istedikleri kahvaltıların birebiri, bugün otelin menüsüne alınmış.
Yumurtalı, sosisli, kaburgalı kahvaltılar bunlar.
*
Hıncal Uluç, “En kısa vakitte gidip deneyeceğim” diye yazınca…
Ben de “Aman Hıncal Abi… Bunlar ağır kahvaltılar. Dikkat et. Sen bize lazımsın” diye yazmıştım.
*
Hıncal Uluç aradı. “Madem o denli, gel beni denetle” dedi ve Pera Palace’a davet etti. “Memnuniyetle” dedim.
Ve otelin bahçe terasında buluştuk. Püfür püfür esiyor. Ortaya bir tane Agatha, bir tane de Alfred kahvaltısı söylemiş olduk.
*
Kahvaltının sonunda Hıncal Abi, sordu: “Hangisini beğendin?”
*
Hiç düşünmeden cevapladım:
*
“Alfred Baba’nın kahvaltısı daha enfesti. Üstelik daha sofistike… Ve bir daha üstelik daha şuurlu tercih. Agatha Teyze sağ olsun, biraz ne var ise getirin havasındaymış.”
Hıncal Abi de katıldı bana.
*
(NOT: Hanut değil, Hıncal Abi’nin kesesi sağ olsun.)
AH AHMET HAKAN AH
Sabah muharriri Hıncal Uluç 15 Ağustos 2018 günü kaleme aldığı “Ah Ahmet Hakan ah” başlıklı yazısında Hakan’ın daha evvelki bir hanut notunu eleştirmişti. Yazı şu biçimdeydi:
“Ahmet Hakan dostum Nişantaşı’nda bir yer anlatmış. O denli de hoş anlatmış ki, ağzım sulandı. İşte burdan yazıyorum Ahmet kardeşime.. O Glens dediğin terasa beni en kısa vakitte götüreceksin, tamam mı?.
Ne var ki o hoş yazının sonuna bir not koymuş Ahmet.
“Yenen yemeklerin fiyatı son kuruşuna kadar ödenmiştir. Hanut değildir, alın teridir.” Ah Ahmet Hakan ah! Bu ülkenin en eski, en okunan muharrirlerinden biri, bir yemeğe hem gazetesini, hem okurunu satar o denli mi demek istiyorsun.
Yahu birinci kez gittiğin yerde sana ikram niçin ayıp olsun!.
Artık sen beni gdolayınce, hesapları farklı mı isteyeceğiz. Sen ısmarlarsan ben hanutçu olup seni mi öveceğim, sonraki gün?.
Temel olan okurun, müellifine inancıdır Ahmet.
O inanç var ise, o nota gerek yok.
İnanç yoksa, ne yazsan yetmez. Faturayı yazının yanına bassan bile yetmez. İste, sana istediğin lokantadan kaç liralık istersen fatura getireyim. Ondan kolay ne var?.
Haa o notunla, Okuyucu Temsilcilerini bile rahatsız eden, hanut boyutlarını da aşan davetlere zincirleme giden ve yılın dörtte üçünü yurt haricinde geçiren meslektaşlarına gönderme yapıyorsan, onu bilmem!.
Ne vakit gidiyoruz, senin İtalyan’a?”
Hakkında hanut savları bulunan ve köşesinde reklam yaptığı nedeni öne sürülerek daha evvel ceza alan Ahmet Hakan yazısının sonuna “Hanut değil, Hıncal Abi’nin kesesi sağ olsun” notu düştü.
Yazı şu biçimde:
Agatha Christie ve Alfred Hitchcock, bizim Pera Palace’ta kalmışlar.
Otelde kalırken istedikleri kahvaltıların birebiri, bugün otelin menüsüne alınmış.
Yumurtalı, sosisli, kaburgalı kahvaltılar bunlar.
*
Hıncal Uluç, “En kısa vakitte gidip deneyeceğim” diye yazınca…
Ben de “Aman Hıncal Abi… Bunlar ağır kahvaltılar. Dikkat et. Sen bize lazımsın” diye yazmıştım.
*
Hıncal Uluç aradı. “Madem o denli, gel beni denetle” dedi ve Pera Palace’a davet etti. “Memnuniyetle” dedim.
Ve otelin bahçe terasında buluştuk. Püfür püfür esiyor. Ortaya bir tane Agatha, bir tane de Alfred kahvaltısı söylemiş olduk.
*
Kahvaltının sonunda Hıncal Abi, sordu: “Hangisini beğendin?”
*
Hiç düşünmeden cevapladım:
*
“Alfred Baba’nın kahvaltısı daha enfesti. Üstelik daha sofistike… Ve bir daha üstelik daha şuurlu tercih. Agatha Teyze sağ olsun, biraz ne var ise getirin havasındaymış.”
Hıncal Abi de katıldı bana.
*
(NOT: Hanut değil, Hıncal Abi’nin kesesi sağ olsun.)
AH AHMET HAKAN AH
Sabah muharriri Hıncal Uluç 15 Ağustos 2018 günü kaleme aldığı “Ah Ahmet Hakan ah” başlıklı yazısında Hakan’ın daha evvelki bir hanut notunu eleştirmişti. Yazı şu biçimdeydi:
“Ahmet Hakan dostum Nişantaşı’nda bir yer anlatmış. O denli de hoş anlatmış ki, ağzım sulandı. İşte burdan yazıyorum Ahmet kardeşime.. O Glens dediğin terasa beni en kısa vakitte götüreceksin, tamam mı?.
Ne var ki o hoş yazının sonuna bir not koymuş Ahmet.
“Yenen yemeklerin fiyatı son kuruşuna kadar ödenmiştir. Hanut değildir, alın teridir.” Ah Ahmet Hakan ah! Bu ülkenin en eski, en okunan muharrirlerinden biri, bir yemeğe hem gazetesini, hem okurunu satar o denli mi demek istiyorsun.
Yahu birinci kez gittiğin yerde sana ikram niçin ayıp olsun!.
Artık sen beni gdolayınce, hesapları farklı mı isteyeceğiz. Sen ısmarlarsan ben hanutçu olup seni mi öveceğim, sonraki gün?.
Temel olan okurun, müellifine inancıdır Ahmet.
O inanç var ise, o nota gerek yok.
İnanç yoksa, ne yazsan yetmez. Faturayı yazının yanına bassan bile yetmez. İste, sana istediğin lokantadan kaç liralık istersen fatura getireyim. Ondan kolay ne var?.
Haa o notunla, Okuyucu Temsilcilerini bile rahatsız eden, hanut boyutlarını da aşan davetlere zincirleme giden ve yılın dörtte üçünü yurt haricinde geçiren meslektaşlarına gönderme yapıyorsan, onu bilmem!.
Ne vakit gidiyoruz, senin İtalyan’a?”